Przejdź do zawartości

Mercedes-Benz klasy G

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mercedes-Benz klasy Gsamochód osobowo-terenowy, a następnie SUV klasy wyższej produkowany pod niemiecką marką Mercedes-Benz od 1979 roku. Od 2018 roku produkowana jest trzecia generacja modelu.

Pierwsza generacja

[edytuj | edytuj kod]
Mercedes-Benz klasy G I
(W460/W461/W462)
Ilustracja
Mercedes-Benz klasy G I (W460)
Inne nazwy

Puch G
Mercedes-Benz G-Wagen

Producent

Mercedes-Benz

Zaprezentowany

luty 1979

Okres produkcji

1979–1990

Miejsce produkcji

Austria Graz

Następca

Mercedes-Benz klasy G II

Dane techniczne
Segment

terenowe segmentu E

Typy nadwozia

2-drzwiowy van
3 i 5-drzwiowy SUV
2-drzwiowy SUV Cabrio

Skrzynia biegów

4 i 5-biegowa manualna
4, 5 i 7-biegowa automatyczna

Napęd

tylny
AWD

Rozstaw osi

2400 mm

Masa własna

2350–2600 kg

Zbiornik paliwa

68 l

Liczba miejsc

2–5

Bagażnik

480–2250 l

Dane dodatkowe
Pokrewne

Peugeot P4

Konkurencja

Jeep Wrangler
Land Rover Defender
Toyota Land Cruiser

Mercedes-Benz klasy G I został zaprezentowany po raz pierwszy w lutym 1979 roku.

Mercedes-Benz klasy G I (W460) – tył
Mercedes-Benz klasy G I (W461) – wersja pięciodrzwiowa
Mercedes-Benz klasy G I Cabrio (W460)
Mercedes-Benz klasy G I Pickup (W460)
Mercedes-Benz klasy G I (W461) ze znaczkiem firmy Puch

Samochód nosił kody fabryczne W460, W461 oraz W462. Prace nad powstaniem klasy G rozpoczęto w 1972 roku. Celem Mercedesa było zbudowanie lekkiego, mocnego i terenowego auta przeznaczonego dla armii z maksymalnym poziomem bezpieczeństwa i komfortu. Koncern Daimler-Benz potrzebował do produkcji auta nowej fabryki. W tym samym roku podjęto rozmowy o współpracy pomiędzy spółką Daimler-Benz a Steyr-Daimler-Puch produkującą pojazd wojskowy z napędem 4x4 lub 6x6 o nazwie Pinzgauer[1], a w 1973 roku podpisano umowę[2]. W 1974 roku zaprezentowano pierwszy prototyp samochodu wykonany z drewna oraz rozpoczęto testowanie pojazdu na wymagających terenach: niemieckich zagłębiach, Saharze oraz Kole Podbiegunowym. W 1975 roku Mohammad Reza Pahlawi, szach Iranu zamówił 20 tysięcy samochodów terenowych dla swojego wojska. Następnie pojazd został zamówiony przez armie szwajcarską (Puch G-Class 230 GE[3]), norweską, argentyńską oraz niemiecką policję i celników[4]. W tym samym roku rozpoczęto budowę fabryki pod produkcję auta w austriackim Grazu, gdzie od 1979 roku pojazd wytwarzany jest ręcznie w prawie niezmienionej formie[2]. Pojazd, który w dużej mierze przeznaczony miał być dla niemieckiej armii wbrew oczekiwaniom został zastąpiony Volkswagenem Iltisem[2]. Jednak z tego powodu nie zaniechano prac nad projektem i w 1979 roku pierwsze 400 egzemplarzy pojazdu trafiło do niemieckich policjantów i celników. Kolejnymi odbiorcami były między innymi armie norweska, argentyńska oraz szwajcarska[2]. Od 1988 roku wprowadzono je także na uzbrojenie armii niemieckiej, jako MB290D Wolf[5].

Pierwsza oficjalna premiera wersji produkcyjnej pojazdu miała miejsce w lutym 1979 roku. Zaprezentowano dwie odmiany nadwoziowe (samochód terenowy i kabriolet) w dwóch rozstawach osi (SWB: 2400 mm; LWB: 2850 mm)[2]. W tym samym roku wprowadzono na rynek pierwszą wersję klasy G oznaczoną fabrycznie numerem W460. Rok później wprowadzono do produkcji nieoszkloną wersję furgon popularnie zwaną van. W 1981 roku auto przeszło pierwszą modernizację. Wprowadzono do produkcji nowe silniki wyposażone w mechaniczne wtryski Boscha, a do listy wyposażenia dodatkowego dodano klimatyzację, automatyczną skrzynię biegów[2], większy zbiornik paliwa, kratki osłonne na przednie reflektory oraz wciągarkę i fotele Recaro wraz z elementami wentylacji kabiny, a także aluminiowe obręcze kół. W 1985 roku do listy wyposażenia dodano blokadę mechanizmu różnicowego oraz centralny zamek i obrotomierz. W 1987 roku do wyposażenia standardowego pojazdu dodano wspomaganie kierownicy.

W 1992 roku zaprezentowano nowy model użytkowy W461, odpowiadający cywilnej drugiej generacji W463 (poniżej)[5]. Wersja z krótkim rozstawem osi 2400 mm przestała być wkrótce oferowana, natomiast stosowany jest również rozstaw osi 3400 mm dla podwozia z kabiną i innymi zabudowami z tyłu[5].

Typowo w wersjach wojskowych stosowany jest silnik turbodiesel R5 270 CDI o pojemności 2685 cm³ i mocy 150 KM[5]. Łącznie z produkcją licencyjną we Francji (Peugeot P4) i Grecji, Mercedesy G do 2007 roku były używane przez siły zbrojne 26 państw[5]. Największymi użytkownikami były Francja (12,5 tysiąca), Grecja (12 tysięcy) i Niemcy (11,2 tysiąca)[5]. Używały je także inne służby porządku publicznego. W Polsce na początku lat 90. około 250 samochodów nabyła Straż Graniczna, i pewną partię Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe[5]. W latach 1994/95 Wojsko Polskie nabyło 115 samochodów, a w 2002 otrzymało 25 niemieckich Wolfów[5].

Konstrukcja[2]

[edytuj | edytuj kod]

Konstrukcja pojazdu zakładała przede wszystkim dobrą dzielność w terenie. Ramę (skrzyniową) stanowiły poprzecznie wzmacniane profile wraz ze sztywnymi osiami, które gwarantowały dużą sztywność przy zginaniu i skręcaniu. Zastosowano także reduktor skrzyni biegów oraz mechanizmy różnicowe z możliwością ręcznej blokady obu osi.

Koncern Mercedes tworząc G-Klasę udowodnił, że można połączyć komfort podróżowania po drogach ubitych, ze świetnymi zdolnościami terenowymi. Osiągnięcie tego, było możliwe dzięki rezygnacji z tradycyjnych resorów piórowych na rzecz sprężyn śrubowych wraz ze stabilizatorem przedniej osi.

Silniki

[edytuj | edytuj kod]
  • GE 200 – R4 2.0 109 KM
  • G 230 – R4 2.3 102 KM
  • GE 230 – R4 2.3 125 KM
  • GE 280 – R6 2.8 156 KM
  • GD 240 – R4 2.4 D 72 KM
  • GD 250 – R5 2.5 D 84 KM
  • GD 300 – R5 3.0 D 88 KM

Wersje Worker, Professional, Greenline:

  • G 270 CDI – R5 2.7 CDI 125 KM
  • G 280 CDI – V6 3.0 D 183 KM
  • G 300 CDI – V6 3.0 D 183 KM
  • GE 230 – R4 2.3 125 KM
  • GD 290 – R5 2.9 D 95 KM
  • GD 290 TD – R5 2.9 TD 123 KM


Druga generacja

[edytuj | edytuj kod]
Mercedes-Benz klasy G II
(W463)
Ilustracja
Mercedes-Benz klasy G II (W463)
Producent

Mercedes-Benz

Zaprezentowany

Frankfurt Auto Show 1989

Okres produkcji

1990–2018

Miejsce produkcji

Austria Graz

Poprzednik

Mercedes-Benz klasy G I

Następca

Mercedes-Benz klasy G III

Dane techniczne
Segment

SUV segmentu E

Typy nadwozia

3 i 5-drzwiowy SUV
2-drzwiowy SUV Cabrio

Skrzynia biegów

4 i 5-biegowa manualna
4, 5 i 7-biegowa automatyczna

Napęd

tylny
AWD

Długość

1991–2003: 4661 mm
2003–2009:
LWB: 4714 mm
2009–2018: 4686 mm
G 63 AMG 6x6: 5875 mm[6]

Szerokość

1991–2003: 1760 mm
2003–2009: 1811 mm
AMG: 1864 mm
2009–2018: 1824 mm
AMG: 1857 mm
G 63 AMG 6x6: 2110 mm[6]

Wysokość

1991–2003: 1836 mm
2003–2009: 1976 mm
2009–2018: 1930 mm
G 63 AMG 6x6: 2280 mm[6]

Rozstaw osi

SWB: 2400 mm
LWB: 2850 mm
G 63 AMG 6x6: 4220 mm[6]

Masa własna

2350–2600 kg
G 63 AMG 6x6: 3775 kg[6]

Zbiornik paliwa

81–96 l
G 63 AMG 6x6: 159 l[7]

Liczba miejsc

2–9

Bagażnik

480–2250 l

Dane dodatkowe
Konkurencja

Toyota Land Cruiser

Mercedes-Benz klasy G II (W463) – tył
Mercedes-Benz klasy G II Cabriolet (W463)
Mercedes-Benz klasy G II (W463) – tył wersji pięciodrzwiowej
Mercedes-Benz klasy G II (W463) po pierwszym liftingu
Mercedes-Benz klasy G II (W463) po drugim liftingu
Mercedes-Benz klasy G 4X4² (Brabus)
Mercedes-Maybach G Landaulet

Mercedes Benz klasy G II został zaprezentowany po raz pierwszy jesienią 1989 roku.

Podczas salonu samochodowego Frankfurt Motor Show w 1989 roku zaprezentowano gruntownie zmodernizowaną Klasę G o kodzie fabrycznym W463, która nie tylko odmieniła się pod kątem technicznym, ale i zmieniła pozycjonowanie. Odtąd był to samochód pełniący rolę SUV-a w stylu retro, a nie roboczy pojazd osobowo terenowy. Zmieniono m.in. zderzaki, grill, przednie reflektory, przeprojektowano deskę rozdzielczą, dodano skórzaną tapicerkę, poduszkę powietrzną, ABS[4]. W 1991 roku wprowadzono do produkcji wersję roboczą oznaczoną numerem W461. Wersja ta jest produkowana do dziś, choć oficjalnie jej produkcja została zakończona w 2002 roku. Nie jest dostępna jednak dla masowych klientów, a jedynie dla klientów rządowych i militarnych. W tym samym roku w celu rozszerzenia gamy klasy G wprowadzono do produkcji bardziej luksusową odmianę nazwaną fabrycznie W463. Auto w przeciwieństwie do modeli W460/W461, które były tylnonapędowe z dołączanym napędem przednim i manualnie blokowanymi dyferencjałami, zostało wyposażone w stały napęd na cztery koła z elektronicznie blokowanymi wszystkimi dyferencjałami (przednim, centralnym i tylnym). Seria W463 odróżnia się od serii W460/W461 m.in. wykończeniem wnętrza, które jest całkowicie zmienione, wykończone skórą i drewnem. Z zewnątrz zmiany były niewielkie[1]. Wraz z wprowadzenie serii W463 zastosowano zmodernizowane jednostki napędowe[2].

W 2000 roku pojazd wprowadzono do oferty na rynku amerykańskim. W 2007 roku Mercedes ogłosił zakończenie produkcji pojazdu na rzecz klasy GLK jednak miłośnicy marki zaprotestowali argumentując, że „Legendy marki nie można zabijać”. Produkcję auta przedłużono do minimum 2015 roku[8].

W 2007 roku auto otrzymało nowe tylne lampy wykonane w technologii LED, a także nową kierownicę, zegary, konsolę centralną i panel klimatyzacji[9]. W 2008 roku auto otrzymało nowy silnik benzynowy V8 oraz delikatny lifting przedniego grilla oraz 19-calowych alufelg[10]. W 2011 roku zakończono produkcję wersji trzy drzwiowej[11].

W 2012 roku auto przeszło kolejną modernizację. Dodano m.in. światła do jazdy dziennej wykonane w technologii LED, które umieszczono pod głównymi reflektorami oraz zmieniono lusterka zewnętrzne, które wyposażono w kierunkowskazy. We wnętrzu pojazdu zmodernizowano deskę rozdzielczą, przeprojektowano konsolę oraz zastosowano nową kierownicę[12].

W 2013 roku zakończono produkcję krótkiej odmiany klasy G w wersji cabrio. W ofercie pozostała tylko pięciodrzwiowa wersja z długim rozstawem osi[13]. W tym samym roku wprowadzono do produkcji trzyosiową wersję pojazdu G 63 AMG 6x6.

W 2014 roku koncern Mercedes-Benz zapowiedział, że na rok salonowy 2017 klasa G przejdzie duży face lifting, który polegać ma m.in. na dostosowaniu pojazdu do standardów ekologicznych, podniesieniu komfortu podróżowania, redukcji masy pojazdu o 200 kg poprzez wykonanie paneli karoserii w aluminium, zastosowaniu nowego przedniego zawieszenia opartego o trzy lub cztery wahacze oraz elektromechanicznej przekładni układu kierowniczego. Szerokość pojazdu zwiększona ma zostać o 100 mm dzięki czemu kabina ma być obszerniejsza oraz wyposażona w znane elementy z klasy C. Wraz z liftingiem w pojeździe zastosowana ma zostać nowa rodzina 6-cylindrowych rzędowych[14] 3-litrowych jednostek benzynowych oraz wysokoprężnych połączona z 9-biegową automatyczna skrzynią biegów[15]. Nowe elementy stylistyczne zastosowane w pojeździe mają być zaczerpnięte z koncepcyjnego modelu Ener-G-Force[16].

W maju 2015 roku pojazd przeszedł ostatnią w dziejach dotychczasowej konstrukcji z 1979 roku, modernizację. Zmieniono m.in. zderzaki i nadkola, a wolnossący silnik wersji G500 w układzie V8 o pojemności 5.5 l zastąpiono jednostką w tym samym układzie o pojemności 4 l i mocy 422 KM. Silnik 5.5 l pozostał w ofercie wersji AMG jednak moc wzniesiono z 544 do 571 KM. Przy okazji liftingu wersję G65 AMG wzmocniono z 612 do 630 KM, a wersję G350d z 211 do 245 KM[17].

Układ jezdny

[edytuj | edytuj kod]

Dzięki zastosowaniu udoskonalonych amortyzatorów, sprężyn oraz dokładnie prowadzonych osi sztywnych, Mercedes Klasy G radzi sobie niemal w każdym terenie. W momencie najechania kołem na duży kamień – inaczej niż w tradycyjnym zawieszeniu niezależnym – podnosi się automatycznie również obudowa osi.

Mercedes Klasy G pokonuje wzniesienia o nachyleniu do 80%, nie traci stabilności na bocznych wzniesieniach do 54%, a jego głębokość brodzenia wynosi do 0,5 metra.

Bezpieczeństwo i stabilność pojazdu zapewnia elektroniczny system stabilizujący jazdę ESP z asystentem układu hamulcowego BAS. Mercedes Klasy G jest jedynym samochodem na świecie, który oferuje zarówno elektroniczny system trakcji 4ETS, jak i trzy 100-procentowe blokady mechanizmu różnicowego.

Wersje specjalne

[edytuj | edytuj kod]
  • Grand Edition (2006)
  • G 55 AMG Kompressor (2006)
  • G-Guard[13] (2009) – pojazd spełnia wymogi klasy odporności balistycznej B6 i B7, czyli wytrzymuje ostrzał z karabinku automatycznego np. kałasznikowa
  • G Edition30. (2009) – wersja limitowana powstała z okazji 30. lecia produkcji modelu bazująca na odmianie W463
  • G Edition30.PUR (2009) – wersja limitowana powstała z okazji 30. lecia produkcji modelu bazujący na odmianie W461 G 280 CDI
  • G 55 AMG Kompressor „Edition 79" (2009)
  • G 350 BlueTEC (2010) – pojazd wyposażony w 211-konny silnik wysokoprężny, który wykorzystuje środek AdBlue
  • G BA3 Final Edition (2011) – wersja limitowana przygotowana z okazji zakończenia produkcji odmiany trzy drzwiowej
  • G Edition Select (2011)
  • G 55 AMG Long „Mastermind” Limited (2012)
  • G 63 AMG 6x6[13] (2013) – pojazd z napędem na wszystkie koła 6x6 z pięcioma blokadami dyferencjałów, reduktorem, osiami portalowymi, 5.5 l silnikiem benzynowym AMG V8 biturbo o mocy 544 KM wyposażonym w 7-biegową automatyczną skrzynię biegów z trzema trybami jazdy do wyboru oraz funkcją podwójnego wysprzęglania podczas redukcji potrafiącym rozpędzić pojazd od 0 do 100 km/h w niecałe 8 sekund na twardym podłożu[13]. Samochód powstał na bazie wojskowej wersji przeznaczonej na rynek Australijski. Prześwit pojazdu wynosi 46 cm, kąt natarcia 52', głębokość brodzenia w kałużach 1 m, a cała konstrukcja waży 3775 kg i porusza się na 37-calowych kołach[18]. We wnętrzu pojazdu znajdują się standardowo materiały najwyższej jakości – poza szybami, każdy element pojazdu (łącznie z dywanikami) pokrywa pikowana, stebnowana lub gładka najdelikatniejsza skóra z oferty Designo. Największą różnicą w wyposażeniu w stosunku do popularnych wersji pojazdu są dwa indywidualne fotele przedzielone szeroką konsolą w miejscu gdzie znajduje się kanapa[13].
  • G 550 Night Edition (2013)
  • G Cabrio „Final Edition” (2013) – wersja limitowana wyprodukowana w liczbie 200 egzemplarzy wieńcząca 34-letnią produkcję odmiany z otwartym dachem wyposażona w silnik V8 o pojemności 5.5 l i mocy 388 KM[19]
  • G 35 Edition (2014) – pojazd przygotowany z okazji 35. rocznicy wytwarzania klasy G[20]
  • G 500 4x4² – pojazd posiada duży prześwit, 22-calowe koła z terenowymi oponami oraz wzmocniony silnik o mocy 422 KM[21]
  • G 500 Final Edition - limitowana do 1500 sztuk edycja finalna, która jako ostatnia posiadać będzie silnik V8, stworzona na "trzydziestolecie wersji G500"[22]

Silniki

[edytuj | edytuj kod]
Wersja Silnik Układ zasilania Średnica × skok tłoka St. sprężania Moc maksymalna Maks. moment obrotowy 0–100 km/h V-max Śr. zużycie paliwa na 100 km
Silniki benzynowe
G320[23] V6 3,2 l (3199 cm³), SOHC wtrysk 89,90 × 94,00 mm 10,0:1 215 KM (158 kW) przy 5500 obr./min 300 N·m przy 2800-4800 obr./min 11,3 s 173 km/h 15,5 l
G500[24] V8 4,0 l (3966 cm³), SOHC wtrysk 97,00 × 94,00 mm 10,0:1 421 KM (320 kW) przy 5500 obr./min 456 N·m przy 2800-4000 obr./min 5.9 s 190 km/h 12,3 l
G55 AMG[25] V8 5,5 l (5439;cm³) wtrysk brak danych 10,0:1 507 KM (373 kW) 700 N·m 5,5 209 km/h 15,9 l
G63 AMG V8 5,5 l (5461 cm³) brak danych brak danych 10,0:1 544 KM (400 kW przy 5500 obr./min) 760 N·m przy 2000-5000 obr./min 5,4 s 210 km/h 13,8 l
G65 AMG V12 6,0 l (5980 cm³) brak danych brak danych 9,0:1 612 KM (450 kW przy 4300–5600 obr./min) 1000 N·m przy 2300–4300 obr./min 5,3 s 230 km/h 17 l
Silniki Diesla
G270 CDI[26] R5 2,7 l (2685 cm³), DOHC, turbo common rail 88,00 × 88,34 mm 18,0:1 156 KM (115 kW) przy 3800 obr./min 400 N·m przy 1800-2600 obr./min 13,7 s 156 km/h 10,9 l
G320 CDI[27] V6 3,0 l (2987 cm³), DOHC, turbo common rail 83,00 × 92,00 mm 17,7:1 224 KM (165 kW) przy 3800 obr./min 540 N·m przy 1800-2600 obr./min 9,1 s 177 km/h 11,0 l
G350 BlueTec V6 3,0 l (2987 cm³), DOHC, turbo common rail 83,00 × 92,00 mm 15,5:1 211 KM (155 kW) przy 3400 obr./min 540 N·m przy 1600-2400 obr./min 9,1 s 175 km/h 11,2 l
G400 CDI[28] V8 4,0 l (3996 cm³), DOHC, turbo common rail 86,00 × 86,00 mm 18,0:1 250 KM (184 kW) przy 4000 obr./min 560 N·m przy 1700-2600 obr./min 10,3 s 180 km/h 12,8 l

Modele G 320 CDI i G 500 wyposażone są standardowo w automatyczną skrzynię biegów 7G-TRONIC, która zmienia biegi prawie bezstopniowo. Większe przyspieszenie podczas jazdy umożliwia mechanizm pomijania poszczególnych biegów przy ich redukcji, dzięki któremu przełączanie biegów jak podaje producent jest szybsze i oszczędniejsze. W modelu G 55 AMG zastosowano 5-stopniową automatyczną skrzynię biegów z układem przełączania impulsowego.


Trzecia generacja

[edytuj | edytuj kod]
Mercedes-Benz klasy G III
(W464)
Ilustracja
Mercedes-Benz klasy G III (W463) przed liftingiem
Producent

Mercedes-Benz

Zaprezentowany

Detroit Auto Show 2018

Okres produkcji

od 2018

Miejsce produkcji

Austria Graz

Poprzednik

Mercedes-Benz klasy G II

Dane techniczne
Segment

SUV segmentu E

Typy nadwozia

5-drzwiowy SUV

Silniki

Benzynowe:
V8 4.0 TwinTurbo 420 KM[29]
V8 4.0 TwinTurbo 585 KM Diesel:
G350d – OM656 D29 R SCR – Turbo 286 KM

Skrzynia biegów

9-biegowa automatyczna

Napęd

AWD

Długość

4817 mm

Szerokość

1931 mm

Wysokość

1969 mm

Rozstaw osi

1638 mm

Masa własna

2485-3085 kg

Zbiornik paliwa

100 l

Liczba miejsc

5

Bagażnik

667 l

Ładowność

560 kg

Dane dodatkowe
Konkurencja

Range Rover

Mercedes-Benz klasy G III przed liftingiem(W464) – tył

Mercedes-Benz klasy G III został po raz pierwszy zaprezentowany podczas targów motoryzacyjnych w Detroit w styczniu 2018 roku[30].

Choć sylwetka i większość akcentów w nadwoziu modelu oznaczonego kodem W463 (jak wcześniej) wygląda niemal identycznie do dotychczasowych modeli z serii Klasy G, to jest to zupełnie nowa konstrukcja – zbudowana od podstaw jako nowy samochód po raz pierwszy od czasu premiery w 1979 roku. Pojazd został wydłużony, a także poszerzony. Zwiększony został prześwit pojazdu, a także kąty natarcia i zejścia oraz głębokość brodzenia. Pojawił się zupełnie nowy kokpit z cyfrowymi wskaźnikami[29].

W ramowej konstrukcji pojazdu oraz mechanicznym napędzie z blokadami dyferencjałów nie dokonano żadnych zmian. Natomiast zawieszenie pojazdu zostało całkowicie przeprojektowane. Zamiast sztywnego mostu wprowadzona została konstrukcja wielowahaczowa. Najbardziej widocznymi zmianami w stosunku do poprzednika jest nowa atrapa chłodnicy oraz zderzaki w których pojawiło się więcej zaokrąglonych kształtów, a także oświetlenie w pełni wykonane w technologii LED. Wnętrze pojazdu zmienione zostało całkowicie[31].

W pojeździe zastosowana została po raz pierwszy możliwość wyboru trybu jazdy: Eco, Sport, Comfort, Individual oraz G-Mode[31].

Lifting

W marcu 2024 roku Mercedes-Benz klasy G lll wraz z liftingiem otrzymał zmodyfikowany grill z czterema poprzecznymi listwami. Delikatnie zmienił się także zderzak.Patrząc na profil zauważycie lekko odświeżone klamki, a także nowe wzory felg. Z tyłu zaś przeprojektowano obudowę koła zapasowego, a także zderzak. Nowością są poukrywane w wielu miejscach kamery, które nie tylko ułatwiają manewrowanie. W terenie tworzą one "przezroczystą maskę", ułatwiając pokonywanie dużych przełomów. Standardem w każdym egzemplarzu są też światła Multibeam LED.Nieco więcej zmieniło się w kabinie. Choć sam kształt deski rozdzielczej nie uległ wielkiej zmianie, to od razu zauważycie tutaj nowe wyświetlacze - zegarów i multimediów. Wreszcie mamy system MBUX, łatwy w obsłudze i znacznie szybszy. Na pokładzie pojawiła się także kierownica z dotykowymi panelami, a na tunelu środkowym ulokowano touchpad do obsługi systemu inforozrywki.


Dane techniczne

Wersja Silnik Moc maksymalna Maksymalny moment
obrotowy
0–100 km/h V max Średnie zużycie paliwa
na 100 km (według WLTP)
Silniki benzynowe
G500 V8 4,0l (3982 cm³) 422 KM (310 kW)
przy 5250 obr./min
610 Nm przy
2250-4750 obr./min
5,9s 210 km/h 14,9 l
G63 AMG V8 4,0l (3982 cm³) 585 KM (430 kW)
przy 6000 obr./min
850 Nm przy
2500–3500 obr./min
4,5s 220 km/h 15,1 l
Silniki wysokoprężne
G350d R6 2,9l (2925 cm³) 286 KM (210 kW)
przy 3400 obr./min
600 Nm przy
1200–3200 obr./min
7,4s 200 km/h 11,0 l
G400d R6 2,9l (2925 cm³) 330 KM (243 kW)
przy 3400 obr./min
700 Nm przy
1200–3200 obr./min
6,4s 210 km/h 11,0 l


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Michał Szukalski: Mercedes G-klasse – historia terenówki dla wojskowego i biznesmena. autocentrum.pl, 2010-10-26. [dostęp 2013-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-09)].
  2. a b c d e f g h MotoMan: 30 lat tradycji – Mercedes G-klasa. e-wrak.pl, 2009-02-08. [dostęp 2014-11-03].
  3. Paweł Bulski: Mercedes klasy G zaciągnięty do szwajcarskiej armii. topgear.com.pl, 2013-07-22. [dostęp 2014-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-03)].
  4. a b Roman Dębecki: Mercedes klasy G: kwadratowy, niemodny, pożądany. klasyki.auto-swiat.pl, 2014-10-10. [dostęp 2014-10-13].
  5. a b c d e f g h Mateusz Multarzyński. Geländewageny w Sulejówku. Cz.I. „Nowa Technika Wojskowa”. 1/2007, s. 30-34, styczeń 2007. Warszawa: Magnum-X. 
  6. a b c d e Piotr Migas: Mercedes G 63 AMG 6x6 – Pierwsza jazda – Kilimandżaro. moto.pl, 2014-02-17. [dostęp 2014-11-03].
  7. Tomasz Popławski: Mercedes G 63 AMG 6x6 – Born to be wild. autogaleria.pl, 2013-03-20. [dostęp 2014-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-03)].
  8. Jerzy Dyszy: Mercedes G. motofakty.pl, 2012-08-02. [dostęp 2013-07-31].
  9. Filip Otto: DłuGowieczny Mercedes klasy G. autogaleria.pl, 2007-02-22. [dostęp 2014-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-03)].
  10. Jakub Krępa: Mercedes G 55 AMG – Forever Young. autogaleria.pl, 2008-06-10. [dostęp 2014-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-03)].
  11. Tomasz Popławski: Mercedes Klasy G BA3 Final Edition i Edition Select. autogaleria.pl, 2011-05-10. [dostęp 2014-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-03)].
  12. Marek Adamowicz: Mercedes-Benz klasy G po faceliftingu ujawniony podczas prezentacji GLK. autokult.pl, 2012-03-22. [dostęp 2013-07-31].
  13. a b c d e Krzysztof Słomski: Mercedes Klasy G – 35 lat ikony. moto.pl, 2014-03-09. [dostęp 2014-03-10].
  14. Kamil Rogala: Mercedes Klasa G – Mercedes klasy G doczeka się odświeżenia w 2017 roku. autocentrum.pl, 2014-05-05. [dostęp 2014-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-06)].
  15. Marcin Łobodziński: Poważny facelifting Gelendy w 2017 roku. autokult.pl, 2014-05-05. [dostęp 2014-05-05].
  16. Radykalnie zmieniona klasa G w 2017 roku. motogazeta.mojeauto.pl, 2014-05-05. [dostęp 2014-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-05)].
  17. Marcin Lewandowski: Mercedes Klasa G – Zastrzyk mocy. moto.pl, 2015-05-05. [dostęp 2015-05-05].
  18. Radosław Turek: Mercedes G63 AMG: z napędem 6x6. topgear.com.pl, 2013-03-01. [dostęp 2014-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-03)].
  19. Radosław Turek: Bye bye Mercedes G Cabrio. topgear.com.pl, 2013-10-03. [dostęp 2014-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-03)].
  20. Wojciech Kaczałek: Rocznicowy Mercedes-Benz Klasy G. autokult.pl, 2014-10-14. [dostęp 2014-10-14].
  21. Mercedes G 500 4x4² – terenówka do kwadratu. magazynauto.interia.pl, 2015-02-19. [dostęp 2015-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-19)].
  22. Mercedes-Benz G500 Final Edition - last V8, non-AMG G-Class, only 1,500 units; AMG G63 gets Grand Edition - paultan.org [online], Paul Tan's Automotive News, 30 czerwca 2023 [dostęp 2023-07-07] (ang.).
  23. 2006 Mercedes-Benz G 320 LW B {G 463} technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2011-02-07]. (ang.).
  24. 2006 Mercedes-Benz G 500 LWB {G 463} technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2011-02-07]. (ang.).
  25. Mercedes-Benz G 55 AMG – perfekcyjna Pani drogi (i bezdroża) • Gentleman’s Choice [online], 12 listopada 2015 [dostęp 2016-09-22] (pol.).
  26. 2006 Mercedes-Benz G 270 CDI LWB {G 463} technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2011-02-07]. (ang.).
  27. 2007 Mercedes-Benz G 320 CDI LWB {G 463} technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2011-02-07]. (ang.).
  28. 2006 Mercedes-Benz G 400 CDI LWB {G 463} technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2011-02-07]. (ang.).
  29. a b Piotr Barycki: Nowe wcielenie legendy. Oto zupełnie nowy Mercedes Klasy G. spidersweb.pl. [dostęp 2018-02-14].
  30. Maciej Kuchno: 2018 Mercedes Klasy G oficjalnie zaprezentowany. autogaleria.pl, 2018-01-15. [dostęp 2018-02-23].
  31. a b Mercedes klasy G – oto nowa generacja. magazynauto.interia.pl, 2018-01-16. [dostęp 2018-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-14)].